DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW MINISTRA KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO W RAMACH ZADANIA: WSPÓŁORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWEGO FESTIWALU SZTUKI AUTORÓW ZDJĘĆ FILMOWYCH EnergaCAMERIMAGE 2024
WSPÓŁFINANSOWANIE: MIASTO TORUŃ ORAZ WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE
"KRÓLOWA" KOMÓRKOWA
30/11/06
Najbardziej oczekiwanym filmem dnia była "Królowa" ze zdjęciami Affonso Beato. Bardzo gorąco przyjęto też "Bobbiego" ze zdjęciami Michaela Barretta. Czwartek był także dniem ważnych spotkań, warsztatów i konferencji prasowych. Do najważniejszych należały spotkania z: Davidem Samuelsonem, laureatem Oskara za osiągnięcia w dziedzinie techniki filmowej i założycielem firmy PANAVISION oraz warsztat twórcy "Leaving Las Vegas" Mike'a Figgisa. W nocy z czwartku na piątek ze studentami spotkał się ekscentryczny australijski operator Chris Doyle.
Czwartek przyniósł pokazy głośnych filmów startujących w konkursie głównym, które zostały wysoko ocenione na ostatnim festiwalu w Wenecji: "Bobby" ze zdjęciami Michaela Barretta [reż. Emilio Estevez, USA] i "Królowa" ze zdjęciami Affonso Beato [reż. Stephen Frears; Wielka Brytania, Francja, Włochy]. W konkursie zaprezentowano również marokański "Heaven's Doors" ze zdjęciami Paulo Aresa [reż. Imad i Sven Noury]. "Bobby" to nagrodzona w Wenecji [Biographical Film Award] historia zabójstwa senatora Stanów Zjednoczonych, Roberta F. Kennedy'ego. Do zamachu doszło 6 czerwca 1968 roku. Trzymająca w napięciu próba wyjaśnienia kolejnej zagadkowej zbrodni popełnionej na członku rodu Kennedych, skupia się na tym, jakie role grały w tym zabójstwie 22 osoby obecne w miejscu mordu - hotelu Ambassador. Marokański "Heaven's Doors", opowiada trzy niezależne epizody połączone wątkiem morderstwa z zemsty oraz motywem wpływu matek na życie swoich dzieci i odwrotnie, rozgrywającym się w tle głównej akcji. Film rozpoczyna się od historii o Neyu, młodym robotniku, związanym mocno ze swoją nadopiekuńczą, niewidomą matką oraz młodszą siostrą. Kiedy przyjaciele namawiają go, żeby pracował dla lokalnego gangstera, historia zmierza w kierunku tragedii. Najbardziej oczekiwanym filmem dnia była jednak z pewnością "Królowa". Film, który już dzisiaj uważany jest za faworyta w kilku Oscarowych kategoriach przenosi nas do 1997 roku. Wiadomość o śmierci Księżnej Diany wstrząsa brytyjską opinią publiczną. Królowa Elżbieta II odgradza się od medialnej burzy grubymi murami zamku Balmoral. Tymczasem Tony'ego Blaira, nowo wybranego premiera, czeka wiele niespodziewanych zadań. W momencie, gdy emocje w państwie stają się silniejsze niż kiedykolwiek, musi on znaleźć ścieżkę dialogu pomiędzy królową, a społeczeństwem... Znakomita kreacja Hellen Mirren jako królowej Elżbiety została nagrodzona Złotymi Lwami Weneckimi [film otrzymał w Wenecji jeszcze dwie inne nagrody].
Jednak w czwartek w Teatrze Wielkim królowały nie tylko filmy kręcone w klasyczny sposób. Widzowie mieli okazje po raz pierwszy zobaczyć filmy zrealizowane w ramach konkursu CAMERIMAGE - NOKIA MOBILE MOVIE COMPETITION. Filmy nakręcone za pomocą telefonu komórkowego N93. Hasłem przewodnim konkursu było zdanie "Życie to film". W konkursie wystartowali młodzi operatorzy z kilku krajów świata, wyselekcjonowani spośród kilkudziesięciu zgłoszeń. 10 półtoraminutowych obrazów oceniało trzyosobowe jury w składzie: Jerzy Zelnik [aktor], Peter Strietman [operator; "Cremaster"] pod przewodnictwem znanego operatora Jerzego Zielińskiego ["Tajemniczy Ogród", "Plac Waszyngtona"], które swój werdykt ogłosi na gali zamknięcia 3 grudnia. Filmy konkursowe mogli oceniać również widzowie. Autorzy najciekawszych recenzji zostali nagrodzeni komputerami multimedialnymi Nokia N93.
Znaczącą prezentacją pozakonkursową był "Catch a Fire" ("Rozpalić ogień"; zdj. Ron Fortunato, Garry Phillips), który wymieniany jest jako jeden z oscarowych kandydatów. To thriller polityczny opowiadający historię mieszkańca Afryki Południowej, zatrudnionego w rafinerii jako brygadzista, który zostaje jednym z przywódców walki z apartheidem. Stawkę filmów prezentowanych w Teatrze Wielkim uzupełniły: "Four Windows" [zdj. Jürgen Jürges, Przegląd Kina Europejskiego], "Alicja w miastach" klasyk Wima Wendersa ze zdjęciami Robbiego Mullera oraz "Bezmiar sprawiedliwości", [zdj. Mariusz Palej, Konkurs Filmów Polskich].
W kinie Charlie zobaczyliśmy m.in. "Podróż Niny", "The Virgin Springs" i "Four Shades of Brown" - wszystkie w ramach retrospektywy filmów szwedzkich.
Czwartek był też dniem wyjątkowo obfitującym w interesujące warsztaty i seminaria. Najbardziej oczekiwanym był niewątpliwie aktorsko - operatorski warsztat Mike'a Figgisa w OPUS Film Studio. Figgis nagrodzony Oscarem za scenariusz do "Living Las Vegas" dzielił się z adeptami szkół filmowych z całego świata swoją wiedzą przez ponad 2 godziny. Nawoływał też do przechodzenia do pracy na sprzęcie cyfrowym, mówiąc, z technologie analogowe odchodzą do lamusa.
Ze studentami spotkał się też David Samuelson, legendarny już założyciel Panavision - najpopularniejszego obecnie dostawcy sprzętu kinematograficznego na świecie. Nie ma chyba liczącej się amerykańskiej produkcji, której nie kończyłoby charakterystyczne logo z napisem "Filmed with Panavision Cameras and Lenses".
Od rana trwały też oblegane przez studentów warsztaty montażowe. Warsztat "Do You Believe In What You See?" prowadzili montażyści Maciej Pawliński i Rafał Listopad ["Statyści", "Oda do radości"], zaś warsztat "In Search of Emotion" - Krzysztof Szpetmański ["Plac Zbawiciela", "Komornik", "Dług"].
Swoje prezentacje przeprowadziły również P+S Technik: "Skater Scope & Skater Mini Product Family" [prowdzenie Anna Piffl] oraz "Weisscam HS-1" [prowadzenie Stefan Weiss], a także Panavision [prowadzenie Steve Hylen i John Mathieson, autor zdjęć do "Gladiatora", "K-PAX", "Królestwa niebieskiego"].
Na czacie w Stopklatka.pl z internautami spotkał się Eric Watson. Od samego początku zajmuje się on produkcją filmów duetu Darren Aronofsky - Matthew Libatique. Opowiadając o najbliższych planach ekipy zdradził, że prosto z Łodzi wybierają się do Pragi, by tam rozpocząć prace na filmem... animowanym [pełen czat tutaj: http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34895].
Na konferencjach prasowych spotkali się z dziennikarzami Paulo Ares (operator w konkursowych "Heaven's Doors"), twórcy "Franza i Poliny" Maxim Trapo (operator) i Mikhail Segal (reżyser), autor zdjęć do "Bobby'ego" Michael Barrett, twórcy polskiego filmu "Bezmiar sprawiedliwości" - Mariusz Palej (operator) i Wiesław Saniewski (reżyser) oraz aktorki Weronika Rosati, Magdalena Nieć i Marieta Żukowska.
O drugiej w nocy ze studentami spotkał się ekscentryczny, australijski operator Chris Doyle. Operator słynie z organizacji najbardziej szalonych konferencji prasowych Camerimage [włączając w to pory, o których się odbywają]. Od lat tworzy przesycone niezwykłą atmosferą filmowe obrazy. Na planie często improwizuje. Jest autorem zdjęć do wielu azjatyckich oraz hollywoodzkich filmów. Przełom w jego karierze nastąpił wraz z nawiązaniem współpracy z reżyserem Wong Kar-Waiem. Międzynarodową sławę zdobyli dzięki: "Chungking Express" [1994], "Ashes of Time" [1994, nagroda w Wenecji]. Doyle pracował dla Gusa Van Santa, Barry'ego Levinsona, Jamesa Ivory, a także przy wielkim hicie chińskiej kinematografii "Hero" [2002] Yimou Hanga. Ostatnio zrealizował zdjęcia do thrillera "Kobieta w błękitnej wodzie" M. Night Shymalana [2006].
Relacje:
ILUZJA POTRAFI WSKAZAĆ PRAWDĘ
Konferencja prasowa z Dickiem Pope, operatorem filmu "Iluzjonista". Konferencja odbyła się w nocy 29.11.2006
Dick Pope jest prawdziwym weteranem Camerimage. Po raz pierwszy został nagrodzony w 1993 roku za film "Nothing Personal", później Złote Żaby przyniosły mu kolejne filmy: "Sekrety i kłamstwa" w 1996 roku oraz "Vera Drake" w 2004 roku. W sumie, aż siedem jego filmów zostało nagrodzonych przez jurorów Camerimage. Jest to rekord, ponieważ stanowi to 15% wszystkich Złotych Żab przyznanych w dotychczasowych trzynastu edycjach festiwalu! Operator "Iluzjonisty" zapytany o te wyróżnienia, wspominał z uśmiechem dotychczasowe sukcesy, ale zaznaczył, że unikatowe znaczenie ma dla niego również nagroda nieobecna na tej liście. Chodzi tu o "szkło witrażowe z różą w środku" przekazane mu nie przez jurorów, ale przez studentów w 1993 roku. Pomysł na tegoroczny film zrodził się na spotkaniu w Londynie z Neilem Burgerem, późniejszym reżyserem "Iluzjonisty": "Neil przyniósł ze sobą książkę - "Sztuka autochromu" - która nas zainspirowała. Zawierała jedne z pierwszych, kolorowych zdjęć z przełomu XIX i XX wieku. Ich unikatowość polegała na tym, że wyglądały jak wytarte, podpalone niczym sepia. Sama książka podczas kręcenia filmu, była dla nas niczym Biblia." Dick Pope zapytany czy na planie filmowym czuje się czasami jak iluzjonista stwierdził, że tak - ponieważ celem twórców jest ukazanie prawdy poprzez iluzję zdjęć filmowych. Filmowe dzieło powinno stymulować widza, obudzić w nim refleksje, sprawić, żeby zaczął zadawać sam sobie pytania - "iluzja nie jest prawdziwa, ale potrafi wskazać prawdę". Brytyjski operator mówił dalej: "kino wyrosło właśnie na bazie iluzji, jest ono dla mnie jedną wielką iluzją, zaś filmowcy są potomkami pierwszych iluzjonistów." Dlatego, między innymi, podczas kręcenia filmu autorzy nie zdecydowali się na użycie technik komputerowych, aby filmowe sztuczki były dla widzów, jeszcze bardziej rzeczywiste. Pope jest zwolennikiem robienia zdjęć "z ręki", ograniczając przy tym do minimum ujęcia "z szyny". Zdaniem Dicka Pope odpowiednie ustawienie kamery jest ważniejsze od oświetlenia, tej sztuki on sam nauczył się od Mike'a Leigh, z którym współpracuje. Operator nie szczędził też komplementów dla twórców polskiego filmu "Z odzysku" [zdj.: B. Godfrejow, reż. S. Fabicki]. Jego zdaniem - pod kątem pracy operatorskiej - to najlepszy polski film, jaki oglądał na festiwalu. "Bogumił Godfrejow wykonał kawał świetnej, operatorskiej roboty" - mówił Pope [operator jest członkiem panelu oceniającego dorobek polskiego kina].
UNIKALNE ŚWIATŁO
Konferencja prasowa z Paulo Aresem
Portugalski operator marokańskiego filmu "Heaven's Doors" opowiadał w jaki sposób trafił do afrykańskiej produkcji: "Oczywiście przez przypadek. Reżyserzy filmu Imad Noury i Swel Noury są częściowo Hiszpanami - mają podwójne obywatelstwo. Poznałem ich w Madrycie i zaprosili mnie do współpracy przy "Heaven's Doors". Obraz miał niski budżet i bardzo pociągała mnie możliwość pracy przy nim". Opowiadał też o "operatorskich" sugestiach reżyserów: "To oni decydowali o sposobie filmowania, rozedrgane zdjęcia były ich pomysłem. Zdaję sobie sprawę, że dla widza mogło to być męczące, ale ja mogę tylko służyć swoimi radami reżyserom, a i tak ostateczne decyzje należą do nich. Taki sposób filmowania, miał uczynić wizualną stronę filmu bardziej organiczną, bliższą rzeczywistemu życiu". Film powstał w ekspresowym tempie: "Półtora tygodnia zajęły nam przygotowania, samo kręcenie trwało tylko pięć tygodni". Wyznał także, że fascynuje go światło, występujące tylko w krajach północno-afrykańskich: "Światło w Maroku, czy w Egipcie jest unikalne. Jest wręcz białe, kontury są niezwykle wyraźne.
ZBURZONY HOTEL
Konferencja Michaela Barretta
Autor zdjęć do konkursowego "Bobby'ego" opowiadał o tym, jak wyglądały jego rozmowy z Emilio Estevezem, w których próbowali wypracować sposób odtworzenia napiętej atmosfery Ameryki końca lat 60. Punktem wyjścia były materiały archiwalne (ok. 100 godzin nagrań). Aby nie zrobić filmu zbyt "ładnego", musieli go odpowiednio "przybrudzić". Co ciekawe - gwiazdy grające w filmie - Demi Moore i Sharon Stone, nie chciały wyglądać pięknie, tylko realistycznie - jak zwykłe zmęczone życiem kobiety. Dla uzyskania tego efektu musiano użyć specjalnych zabiegów i stosować nietypowe oświetlenie. Film nie był kręcony w porządku chronologicznym (np. w scenie w holu hotelowym, gdzie występuje Anthony Hopkins uważny widz dostrzeże, że światło nie pasuje do pory dnia). Użyto też wielu materiałów archiwalnych. Co ciekawe, część z nich weszła do filmu z powodów ekonomicznych (nie było pieniędzy na wybudowanie odpowiedniej sali balowej), czy przyczyn technicznych (Hotel Ambasador gdzie rozgrywa się akcja, został zburzony niedługo przed rozpoczęciem zdjęć). Współpraca z reżyserem, który występuje również w filmie jako aktor, była twórcza i bezkonfliktowa. Twórcy filmu nie zdawali sobie sprawy jak skrajne emocje będzie on wywoływał. Cieszy ich jednak, że zmusza ludzi do zastanowienia i dyskusji.
POTRZEBA MATKĄ WYNALAZKU
David Samuelson - spotkanie ze studentami
David Samuelson, wybitny kamerzysta, laureat Oskara za osiągnięcia w dziedzinie techniki filmowej oraz jeden z założycieli firmy PANAVISION, spotkał się dziś ze studentami. Twórca Panavision opowiedział krótką historię swojego życia, ubarwiając opowieść pokazem zrealizowanych przez siebie filmów i serią anegdot. Osobowość kipiącego dowcipem, a jednocześnie posiadającego ogromne doświadczenie "człowieka-legendy" zamieniły salę seminaryjną Teatru Wielkiego w magiczne miejsce, w którym grupa młodych ludzi w skupieniu słuchała co ma do powiedzenia człowiek, który nieodwracalnie odmienił oblicze przemysłu filmowego. Samuelson podkreślał, że najważniejsza dla dalszej kariery filmowca bywa często jego pierwsza poważna praca w filmie. Opowiadał o tym, jak zdobył pierwszą poważną pracę w przemyśle filmowym i jak pierwsze zadania oraz doświadczenia wpłynęły na dalszą karierę. Co ciekawe, w świat filmu wprowadziły go umiejętności techniczne, zdobyte... w wojsku. W połączeniu z miłością do filmu i odrobiną szczęścia - oraz przypadku, jak podkreślił - doprowadziły go tam, gdzie jest dzisiaj. "No i do Polski, na Camerimage" - dodał ze śmiechem. Samuelson przypomniał, że jego rodzina pochodzi z Polski i jest z tego faktu dumny. Podkreślił również, że nagroda jaką przyznano mu na festiwalu Camerimage jest dla niego tym ważniejsza, że przyznana została przez Polaków i dała mu okazję, by tu w Polsce ją odebrać oraz spotkać się z młodymi ludźmi. Pytania o to, jak dokonał wynalazków, które stały się kamieniami milowymi, rewolucjonizującymi cały przemysł filmowy i sposób robienia zdjęć, podsumował krótkim zdaniem: "W filmie jak w życiu, potrzeba jest matką wynalazku".
"DO YOU BELIEVE IN WHAT YOU SEE" WARSZTATY MONTAŻOWE
Prowadzący: Maciej Pawliński, Rafał Listopad oraz Milena Fidler.
Warsztaty skierowano do młodych adeptów montażu filmowego oraz wszystkich filmowców chcących zrozumieć znaczenie montażu dla ostatecznego efektu dzieła filmowego. Ich najważniejszą częścią były rozważania na temat mechanizmów postrzegania przekazów audiowizualnych oraz ich roli w codziennym życiu każdego z nas. Osią warsztatów była próba udzielenia odpowiedzi na pytania: Czy media audiowizualne kształtują, czy pokazują rzeczywistość? Czy działalność filmowa fałszuje otaczający nas świat? "Obrazy są w naszej pamięci, a przywołujemy je sięgając do tych samych obszarów. Rzadko się nad tym zastanawiamy, ponieważ nasz świat zbudowany jest z tego co już widzieliśmy, z doświadczeń jakie zebraliśmy" - mówili prowadzący. Ich zdaniem pole naszego doświadczenia znacznie się poszerzyło za sprawą coraz większego dostępu do informacji poprzez telewizję, radio, prasę i oczywiście Internet. "Doświadczenie obrazu nie jest tożsame z doświadczeniem rzeczywistości - dzieje się tak dlatego, iż sama obecność kamery zmienia rzeczywistość, a i sam akt rejestracji nie jest obojętnym przekazem, ponieważ jest interpretacją autora" - dodawali. Ich zdaniem tezy stawiane za pomocą obrazu wspomaganego odpowiednio dobranym dźwiękiem, mogą być źródłem manipulacji. Badania statystyczne jednoznacznie wskazują, że większość ludzi preferuje klarownie postawioną tezę, ponieważ jej interpretacja wymaga od nich mniej wysiłku.
WARSZTATY MONTAŻOWE Krzysztofa Szpetmańskiego "In Search of Emotion" pod patronatem AVID i PSM
Podczas warsztatów Szpetmański na przykładzie scen z filmu "Plac Zbawiciela", którego był montażystą [reż. Krzysztof Krauze, Joanna Kos-Krauze] opowiadał jak budować emocje w scenie za pomocą montażu. Nagrodzony Złotymi Lwami w Gdyni film opowiada o losach młodego małżeństwa, które czeka na klucze na do własnego mieszkania, pomieszkując wraz z dziećmi u matki męża przy warszawskim Placu Zbawiciela. Sytuacja komplikuje się gdy developer bankrutuje, mieszkanie przepada a rodzina popada w długi. Rozpoczyna się tragedia.
PALEJ PERFEKCJONISTA
Konferencja prasowa z twórcami i aktorami filmu "Bezmiar sprawiedliwości"; Wiesław Saniewski (reżyser), Mariusz Palej (operator), Magdalena Nieć, Weronika Rosati. Wiesław Saniewski zapytany o pomysł na film stwierdził: "Zazwyczaj temat wybiera mnie." I podobnie sytuacja miała się w tym przypadku, ponieważ reżyser dostał akta sprawy, które bardzo go zaintrygowały. Rozprawa sądowa w filmie stała się punktem wyjścia do próby zanalizowania psychiki ludzi wydających wyroki, prezentacją ich motywów, lęków i wyrzutów sumienia. Wiesław Saniewski odpowiadając na pytanie, czy sam czuł się na planie jak sędzia, powiedział: "Każdy człowiek powinien czuć odpowiedzialność względem swoich czynów". Ta zasada przyświecała mu również przy tworzeniu "Bezmiaru sprawiedliwości". Magdalena Nieć i Weronika Rosati zapytane o powody przyjęcia ról, powiedziały: "Jest to inteligentna historia, a role pomimo, iż epizodyczne, nakreślone były niebanalnie". Atmosferę filmu budował także nietuzinkowy dobór ujęć Wrocławia. Operator doskonale odnalazł się w konwencji filmu. Zdjęcia Mariusza Paleja miały nieostre, "sprane" kolory. Im dalej scenariusz sięgał w przeszłość, tym silniej budowany był klimat retrospekcji. Obraz dostosowano do historii, bo jak sam twierdzi Palej: "Marzenia muszą być trzymane w ryzach. Najważniejsza jest historia".
Czwartek przyniósł pokazy głośnych filmów startujących w konkursie głównym, które zostały wysoko ocenione na ostatnim festiwalu w Wenecji: "Bobby" ze zdjęciami Michaela Barretta [reż. Emilio Estevez, USA] i "Królowa" ze zdjęciami Affonso Beato [reż. Stephen Frears; Wielka Brytania, Francja, Włochy]. W konkursie zaprezentowano również marokański "Heaven's Doors" ze zdjęciami Paulo Aresa [reż. Imad i Sven Noury]. "Bobby" to nagrodzona w Wenecji [Biographical Film Award] historia zabójstwa senatora Stanów Zjednoczonych, Roberta F. Kennedy'ego. Do zamachu doszło 6 czerwca 1968 roku. Trzymająca w napięciu próba wyjaśnienia kolejnej zagadkowej zbrodni popełnionej na członku rodu Kennedych, skupia się na tym, jakie role grały w tym zabójstwie 22 osoby obecne w miejscu mordu - hotelu Ambassador. Marokański "Heaven's Doors", opowiada trzy niezależne epizody połączone wątkiem morderstwa z zemsty oraz motywem wpływu matek na życie swoich dzieci i odwrotnie, rozgrywającym się w tle głównej akcji. Film rozpoczyna się od historii o Neyu, młodym robotniku, związanym mocno ze swoją nadopiekuńczą, niewidomą matką oraz młodszą siostrą. Kiedy przyjaciele namawiają go, żeby pracował dla lokalnego gangstera, historia zmierza w kierunku tragedii. Najbardziej oczekiwanym filmem dnia była jednak z pewnością "Królowa". Film, który już dzisiaj uważany jest za faworyta w kilku Oscarowych kategoriach przenosi nas do 1997 roku. Wiadomość o śmierci Księżnej Diany wstrząsa brytyjską opinią publiczną. Królowa Elżbieta II odgradza się od medialnej burzy grubymi murami zamku Balmoral. Tymczasem Tony'ego Blaira, nowo wybranego premiera, czeka wiele niespodziewanych zadań. W momencie, gdy emocje w państwie stają się silniejsze niż kiedykolwiek, musi on znaleźć ścieżkę dialogu pomiędzy królową, a społeczeństwem... Znakomita kreacja Hellen Mirren jako królowej Elżbiety została nagrodzona Złotymi Lwami Weneckimi [film otrzymał w Wenecji jeszcze dwie inne nagrody].
Jednak w czwartek w Teatrze Wielkim królowały nie tylko filmy kręcone w klasyczny sposób. Widzowie mieli okazje po raz pierwszy zobaczyć filmy zrealizowane w ramach konkursu CAMERIMAGE - NOKIA MOBILE MOVIE COMPETITION. Filmy nakręcone za pomocą telefonu komórkowego N93. Hasłem przewodnim konkursu było zdanie "Życie to film". W konkursie wystartowali młodzi operatorzy z kilku krajów świata, wyselekcjonowani spośród kilkudziesięciu zgłoszeń. 10 półtoraminutowych obrazów oceniało trzyosobowe jury w składzie: Jerzy Zelnik [aktor], Peter Strietman [operator; "Cremaster"] pod przewodnictwem znanego operatora Jerzego Zielińskiego ["Tajemniczy Ogród", "Plac Waszyngtona"], które swój werdykt ogłosi na gali zamknięcia 3 grudnia. Filmy konkursowe mogli oceniać również widzowie. Autorzy najciekawszych recenzji zostali nagrodzeni komputerami multimedialnymi Nokia N93.
Znaczącą prezentacją pozakonkursową był "Catch a Fire" ("Rozpalić ogień"; zdj. Ron Fortunato, Garry Phillips), który wymieniany jest jako jeden z oscarowych kandydatów. To thriller polityczny opowiadający historię mieszkańca Afryki Południowej, zatrudnionego w rafinerii jako brygadzista, który zostaje jednym z przywódców walki z apartheidem. Stawkę filmów prezentowanych w Teatrze Wielkim uzupełniły: "Four Windows" [zdj. Jürgen Jürges, Przegląd Kina Europejskiego], "Alicja w miastach" klasyk Wima Wendersa ze zdjęciami Robbiego Mullera oraz "Bezmiar sprawiedliwości", [zdj. Mariusz Palej, Konkurs Filmów Polskich].
W kinie Charlie zobaczyliśmy m.in. "Podróż Niny", "The Virgin Springs" i "Four Shades of Brown" - wszystkie w ramach retrospektywy filmów szwedzkich.
Czwartek był też dniem wyjątkowo obfitującym w interesujące warsztaty i seminaria. Najbardziej oczekiwanym był niewątpliwie aktorsko - operatorski warsztat Mike'a Figgisa w OPUS Film Studio. Figgis nagrodzony Oscarem za scenariusz do "Living Las Vegas" dzielił się z adeptami szkół filmowych z całego świata swoją wiedzą przez ponad 2 godziny. Nawoływał też do przechodzenia do pracy na sprzęcie cyfrowym, mówiąc, z technologie analogowe odchodzą do lamusa.
Ze studentami spotkał się też David Samuelson, legendarny już założyciel Panavision - najpopularniejszego obecnie dostawcy sprzętu kinematograficznego na świecie. Nie ma chyba liczącej się amerykańskiej produkcji, której nie kończyłoby charakterystyczne logo z napisem "Filmed with Panavision Cameras and Lenses".
Od rana trwały też oblegane przez studentów warsztaty montażowe. Warsztat "Do You Believe In What You See?" prowadzili montażyści Maciej Pawliński i Rafał Listopad ["Statyści", "Oda do radości"], zaś warsztat "In Search of Emotion" - Krzysztof Szpetmański ["Plac Zbawiciela", "Komornik", "Dług"].
Swoje prezentacje przeprowadziły również P+S Technik: "Skater Scope & Skater Mini Product Family" [prowdzenie Anna Piffl] oraz "Weisscam HS-1" [prowadzenie Stefan Weiss], a także Panavision [prowadzenie Steve Hylen i John Mathieson, autor zdjęć do "Gladiatora", "K-PAX", "Królestwa niebieskiego"].
Na czacie w Stopklatka.pl z internautami spotkał się Eric Watson. Od samego początku zajmuje się on produkcją filmów duetu Darren Aronofsky - Matthew Libatique. Opowiadając o najbliższych planach ekipy zdradził, że prosto z Łodzi wybierają się do Pragi, by tam rozpocząć prace na filmem... animowanym [pełen czat tutaj: http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34895].
Na konferencjach prasowych spotkali się z dziennikarzami Paulo Ares (operator w konkursowych "Heaven's Doors"), twórcy "Franza i Poliny" Maxim Trapo (operator) i Mikhail Segal (reżyser), autor zdjęć do "Bobby'ego" Michael Barrett, twórcy polskiego filmu "Bezmiar sprawiedliwości" - Mariusz Palej (operator) i Wiesław Saniewski (reżyser) oraz aktorki Weronika Rosati, Magdalena Nieć i Marieta Żukowska.
O drugiej w nocy ze studentami spotkał się ekscentryczny, australijski operator Chris Doyle. Operator słynie z organizacji najbardziej szalonych konferencji prasowych Camerimage [włączając w to pory, o których się odbywają]. Od lat tworzy przesycone niezwykłą atmosferą filmowe obrazy. Na planie często improwizuje. Jest autorem zdjęć do wielu azjatyckich oraz hollywoodzkich filmów. Przełom w jego karierze nastąpił wraz z nawiązaniem współpracy z reżyserem Wong Kar-Waiem. Międzynarodową sławę zdobyli dzięki: "Chungking Express" [1994], "Ashes of Time" [1994, nagroda w Wenecji]. Doyle pracował dla Gusa Van Santa, Barry'ego Levinsona, Jamesa Ivory, a także przy wielkim hicie chińskiej kinematografii "Hero" [2002] Yimou Hanga. Ostatnio zrealizował zdjęcia do thrillera "Kobieta w błękitnej wodzie" M. Night Shymalana [2006].
Relacje:
ILUZJA POTRAFI WSKAZAĆ PRAWDĘ
Konferencja prasowa z Dickiem Pope, operatorem filmu "Iluzjonista". Konferencja odbyła się w nocy 29.11.2006
Dick Pope jest prawdziwym weteranem Camerimage. Po raz pierwszy został nagrodzony w 1993 roku za film "Nothing Personal", później Złote Żaby przyniosły mu kolejne filmy: "Sekrety i kłamstwa" w 1996 roku oraz "Vera Drake" w 2004 roku. W sumie, aż siedem jego filmów zostało nagrodzonych przez jurorów Camerimage. Jest to rekord, ponieważ stanowi to 15% wszystkich Złotych Żab przyznanych w dotychczasowych trzynastu edycjach festiwalu! Operator "Iluzjonisty" zapytany o te wyróżnienia, wspominał z uśmiechem dotychczasowe sukcesy, ale zaznaczył, że unikatowe znaczenie ma dla niego również nagroda nieobecna na tej liście. Chodzi tu o "szkło witrażowe z różą w środku" przekazane mu nie przez jurorów, ale przez studentów w 1993 roku. Pomysł na tegoroczny film zrodził się na spotkaniu w Londynie z Neilem Burgerem, późniejszym reżyserem "Iluzjonisty": "Neil przyniósł ze sobą książkę - "Sztuka autochromu" - która nas zainspirowała. Zawierała jedne z pierwszych, kolorowych zdjęć z przełomu XIX i XX wieku. Ich unikatowość polegała na tym, że wyglądały jak wytarte, podpalone niczym sepia. Sama książka podczas kręcenia filmu, była dla nas niczym Biblia." Dick Pope zapytany czy na planie filmowym czuje się czasami jak iluzjonista stwierdził, że tak - ponieważ celem twórców jest ukazanie prawdy poprzez iluzję zdjęć filmowych. Filmowe dzieło powinno stymulować widza, obudzić w nim refleksje, sprawić, żeby zaczął zadawać sam sobie pytania - "iluzja nie jest prawdziwa, ale potrafi wskazać prawdę". Brytyjski operator mówił dalej: "kino wyrosło właśnie na bazie iluzji, jest ono dla mnie jedną wielką iluzją, zaś filmowcy są potomkami pierwszych iluzjonistów." Dlatego, między innymi, podczas kręcenia filmu autorzy nie zdecydowali się na użycie technik komputerowych, aby filmowe sztuczki były dla widzów, jeszcze bardziej rzeczywiste. Pope jest zwolennikiem robienia zdjęć "z ręki", ograniczając przy tym do minimum ujęcia "z szyny". Zdaniem Dicka Pope odpowiednie ustawienie kamery jest ważniejsze od oświetlenia, tej sztuki on sam nauczył się od Mike'a Leigh, z którym współpracuje. Operator nie szczędził też komplementów dla twórców polskiego filmu "Z odzysku" [zdj.: B. Godfrejow, reż. S. Fabicki]. Jego zdaniem - pod kątem pracy operatorskiej - to najlepszy polski film, jaki oglądał na festiwalu. "Bogumił Godfrejow wykonał kawał świetnej, operatorskiej roboty" - mówił Pope [operator jest członkiem panelu oceniającego dorobek polskiego kina].
UNIKALNE ŚWIATŁO
Konferencja prasowa z Paulo Aresem
Portugalski operator marokańskiego filmu "Heaven's Doors" opowiadał w jaki sposób trafił do afrykańskiej produkcji: "Oczywiście przez przypadek. Reżyserzy filmu Imad Noury i Swel Noury są częściowo Hiszpanami - mają podwójne obywatelstwo. Poznałem ich w Madrycie i zaprosili mnie do współpracy przy "Heaven's Doors". Obraz miał niski budżet i bardzo pociągała mnie możliwość pracy przy nim". Opowiadał też o "operatorskich" sugestiach reżyserów: "To oni decydowali o sposobie filmowania, rozedrgane zdjęcia były ich pomysłem. Zdaję sobie sprawę, że dla widza mogło to być męczące, ale ja mogę tylko służyć swoimi radami reżyserom, a i tak ostateczne decyzje należą do nich. Taki sposób filmowania, miał uczynić wizualną stronę filmu bardziej organiczną, bliższą rzeczywistemu życiu". Film powstał w ekspresowym tempie: "Półtora tygodnia zajęły nam przygotowania, samo kręcenie trwało tylko pięć tygodni". Wyznał także, że fascynuje go światło, występujące tylko w krajach północno-afrykańskich: "Światło w Maroku, czy w Egipcie jest unikalne. Jest wręcz białe, kontury są niezwykle wyraźne.
ZBURZONY HOTEL
Konferencja Michaela Barretta
Autor zdjęć do konkursowego "Bobby'ego" opowiadał o tym, jak wyglądały jego rozmowy z Emilio Estevezem, w których próbowali wypracować sposób odtworzenia napiętej atmosfery Ameryki końca lat 60. Punktem wyjścia były materiały archiwalne (ok. 100 godzin nagrań). Aby nie zrobić filmu zbyt "ładnego", musieli go odpowiednio "przybrudzić". Co ciekawe - gwiazdy grające w filmie - Demi Moore i Sharon Stone, nie chciały wyglądać pięknie, tylko realistycznie - jak zwykłe zmęczone życiem kobiety. Dla uzyskania tego efektu musiano użyć specjalnych zabiegów i stosować nietypowe oświetlenie. Film nie był kręcony w porządku chronologicznym (np. w scenie w holu hotelowym, gdzie występuje Anthony Hopkins uważny widz dostrzeże, że światło nie pasuje do pory dnia). Użyto też wielu materiałów archiwalnych. Co ciekawe, część z nich weszła do filmu z powodów ekonomicznych (nie było pieniędzy na wybudowanie odpowiedniej sali balowej), czy przyczyn technicznych (Hotel Ambasador gdzie rozgrywa się akcja, został zburzony niedługo przed rozpoczęciem zdjęć). Współpraca z reżyserem, który występuje również w filmie jako aktor, była twórcza i bezkonfliktowa. Twórcy filmu nie zdawali sobie sprawy jak skrajne emocje będzie on wywoływał. Cieszy ich jednak, że zmusza ludzi do zastanowienia i dyskusji.
POTRZEBA MATKĄ WYNALAZKU
David Samuelson - spotkanie ze studentami
David Samuelson, wybitny kamerzysta, laureat Oskara za osiągnięcia w dziedzinie techniki filmowej oraz jeden z założycieli firmy PANAVISION, spotkał się dziś ze studentami. Twórca Panavision opowiedział krótką historię swojego życia, ubarwiając opowieść pokazem zrealizowanych przez siebie filmów i serią anegdot. Osobowość kipiącego dowcipem, a jednocześnie posiadającego ogromne doświadczenie "człowieka-legendy" zamieniły salę seminaryjną Teatru Wielkiego w magiczne miejsce, w którym grupa młodych ludzi w skupieniu słuchała co ma do powiedzenia człowiek, który nieodwracalnie odmienił oblicze przemysłu filmowego. Samuelson podkreślał, że najważniejsza dla dalszej kariery filmowca bywa często jego pierwsza poważna praca w filmie. Opowiadał o tym, jak zdobył pierwszą poważną pracę w przemyśle filmowym i jak pierwsze zadania oraz doświadczenia wpłynęły na dalszą karierę. Co ciekawe, w świat filmu wprowadziły go umiejętności techniczne, zdobyte... w wojsku. W połączeniu z miłością do filmu i odrobiną szczęścia - oraz przypadku, jak podkreślił - doprowadziły go tam, gdzie jest dzisiaj. "No i do Polski, na Camerimage" - dodał ze śmiechem. Samuelson przypomniał, że jego rodzina pochodzi z Polski i jest z tego faktu dumny. Podkreślił również, że nagroda jaką przyznano mu na festiwalu Camerimage jest dla niego tym ważniejsza, że przyznana została przez Polaków i dała mu okazję, by tu w Polsce ją odebrać oraz spotkać się z młodymi ludźmi. Pytania o to, jak dokonał wynalazków, które stały się kamieniami milowymi, rewolucjonizującymi cały przemysł filmowy i sposób robienia zdjęć, podsumował krótkim zdaniem: "W filmie jak w życiu, potrzeba jest matką wynalazku".
"DO YOU BELIEVE IN WHAT YOU SEE" WARSZTATY MONTAŻOWE
Prowadzący: Maciej Pawliński, Rafał Listopad oraz Milena Fidler.
Warsztaty skierowano do młodych adeptów montażu filmowego oraz wszystkich filmowców chcących zrozumieć znaczenie montażu dla ostatecznego efektu dzieła filmowego. Ich najważniejszą częścią były rozważania na temat mechanizmów postrzegania przekazów audiowizualnych oraz ich roli w codziennym życiu każdego z nas. Osią warsztatów była próba udzielenia odpowiedzi na pytania: Czy media audiowizualne kształtują, czy pokazują rzeczywistość? Czy działalność filmowa fałszuje otaczający nas świat? "Obrazy są w naszej pamięci, a przywołujemy je sięgając do tych samych obszarów. Rzadko się nad tym zastanawiamy, ponieważ nasz świat zbudowany jest z tego co już widzieliśmy, z doświadczeń jakie zebraliśmy" - mówili prowadzący. Ich zdaniem pole naszego doświadczenia znacznie się poszerzyło za sprawą coraz większego dostępu do informacji poprzez telewizję, radio, prasę i oczywiście Internet. "Doświadczenie obrazu nie jest tożsame z doświadczeniem rzeczywistości - dzieje się tak dlatego, iż sama obecność kamery zmienia rzeczywistość, a i sam akt rejestracji nie jest obojętnym przekazem, ponieważ jest interpretacją autora" - dodawali. Ich zdaniem tezy stawiane za pomocą obrazu wspomaganego odpowiednio dobranym dźwiękiem, mogą być źródłem manipulacji. Badania statystyczne jednoznacznie wskazują, że większość ludzi preferuje klarownie postawioną tezę, ponieważ jej interpretacja wymaga od nich mniej wysiłku.
WARSZTATY MONTAŻOWE Krzysztofa Szpetmańskiego "In Search of Emotion" pod patronatem AVID i PSM
Podczas warsztatów Szpetmański na przykładzie scen z filmu "Plac Zbawiciela", którego był montażystą [reż. Krzysztof Krauze, Joanna Kos-Krauze] opowiadał jak budować emocje w scenie za pomocą montażu. Nagrodzony Złotymi Lwami w Gdyni film opowiada o losach młodego małżeństwa, które czeka na klucze na do własnego mieszkania, pomieszkując wraz z dziećmi u matki męża przy warszawskim Placu Zbawiciela. Sytuacja komplikuje się gdy developer bankrutuje, mieszkanie przepada a rodzina popada w długi. Rozpoczyna się tragedia.
PALEJ PERFEKCJONISTA
Konferencja prasowa z twórcami i aktorami filmu "Bezmiar sprawiedliwości"; Wiesław Saniewski (reżyser), Mariusz Palej (operator), Magdalena Nieć, Weronika Rosati. Wiesław Saniewski zapytany o pomysł na film stwierdził: "Zazwyczaj temat wybiera mnie." I podobnie sytuacja miała się w tym przypadku, ponieważ reżyser dostał akta sprawy, które bardzo go zaintrygowały. Rozprawa sądowa w filmie stała się punktem wyjścia do próby zanalizowania psychiki ludzi wydających wyroki, prezentacją ich motywów, lęków i wyrzutów sumienia. Wiesław Saniewski odpowiadając na pytanie, czy sam czuł się na planie jak sędzia, powiedział: "Każdy człowiek powinien czuć odpowiedzialność względem swoich czynów". Ta zasada przyświecała mu również przy tworzeniu "Bezmiaru sprawiedliwości". Magdalena Nieć i Weronika Rosati zapytane o powody przyjęcia ról, powiedziały: "Jest to inteligentna historia, a role pomimo, iż epizodyczne, nakreślone były niebanalnie". Atmosferę filmu budował także nietuzinkowy dobór ujęć Wrocławia. Operator doskonale odnalazł się w konwencji filmu. Zdjęcia Mariusza Paleja miały nieostre, "sprane" kolory. Im dalej scenariusz sięgał w przeszłość, tym silniej budowany był klimat retrospekcji. Obraz dostosowano do historii, bo jak sam twierdzi Palej: "Marzenia muszą być trzymane w ryzach. Najważniejsza jest historia".
