Trzeci dzień 14 edycji Camerimage

Pokaz "Pan's Labyrinth" i internetowy czat Davida Lyncha były największymi wydarzeniami trzeciego dnia Camerimage 2006. Dzieło Guillermo del Toro ze zdjęciami gościa festiwalu, Guillermo Navarro, było jednym z najbardziej oczekiwanych filmów CAMERIMAGE. Czat twórcy "Miasteczka Twin Peaks" to niemalże historyczne, bo pierwsze bezpośrednie internetowe spotkanie Lyncha z fanami kina w Polsce. Tym bardziej, iż Lynch zapowiedział, że definitywnie rezygnuje z tradycyjnych metod filmowania na rzecz technik cyfrowych. Poniedziałek obfitował też w znakomite filmy, konferencje i warsztaty. Bogaty program dnia uzupełniło otwarcie wystawy obrazów autorstwa Juliette Binoche w Muzeum Kinematografii.

Czat Lyncha nie był jedyną otwartą dyskusją z internautami tego dnia. Wcześniej na pytania odpowiadał Guillermo Navarro autor zdjęć do wspomnianego "Pan's Labyrinth". Równolegle w Studiu Filmowym OPUS trwały warsztaty "Lighting with Paint (and Lights)" firmy ARRI, prowadzone przez Jona Fauera, oraz The Super 16 Renaissance prowadzone przez Marka Shipmana - Muellera, Christopha Chassee i Jona Fauera [relacje poniżej]. Warsztaty odbywały się także w Teatrze Wielkim. Swoją prezentację przeprowadziła firma oświetleniowa Finnlight, zaś znakomita amerykańska operatorka Nancy Schreiber ["Dead Beat"," November"] spotkała się ze studentami.

Ważnym poniedziałkowym wydarzeniem była konferencja prasowa Jury Konkursu Głównego. Po raz pierwszy międzynarodowy skład jurorski ujawnił, wg jakich zasad wyłaniany będzie tegoroczny zdobywca Złotej Żaby. Trzeba przypomnieć, że w jury zasiadają między innymi autorzy zdjęć do takich superhitów jak Casino Royale, Goldeneye czy Maska Zorro [Phil Meheux] oraz klasyków światowego filmu: Taksówkarz czy Wściekły byk [Michael Chapman]. [relacja poniżej]

Na konferencjach prasowych spotkali się z dziennikarzami: autorzy filmu "Chaos" - Marian Prokop (operator) i Xawery Żuławski (reżyser), Maria Strzelecka i Marcin Brzozowski [aktorzy]; twórcy filmu "Even Money" Robbie Greenberg (operator) i Mark Rydell (reżyser); twórca zdjęć do filmu "Z odzysku" Bogumił Godfrejow i Guillermo Navarro. [relacje poniżej]

Na 4 ekranach festiwalowych centrów widownia zobaczyła kolejne obrazy konkursowe: "House of Sand" (zdj. Ricardo Della Rosa) z Brazylii, "Even Money" [zdj. Robbie Greenberg] oraz "Pan's Labyrinth" (zdj. Guillermo Navarro). Ostatni tytuł był jednym z najbardziej oczekiwanych tytułów tegorocznego Camerimage. Film jest meksykańskim kandydatem do Oscara. Startował też w tegorocznym konkursie Cannes.

W konkursie europejskich debiutów zaprezentowane zostały polskie filmy "Chaos" [zdj. Marian Prokop] oraz "Z odzysku" [zdj. Bogumił Godfrejow], zaś dzień zakończyła prezentacja "Prestiżu" Christophera Nolana [zdj. Wally Pfister] z udziałem Hugh Jackmana i Christiana Bale'a.

W ramach przeglądu kina szwedzkiego w kinie Charlie pokazano m.in. "Kontener" Lukasa Moodyssona [zdj. J. Kurlandsky]. Był to z pewnością jeden z ważniejszych pokazów dnia. Z przeglądu kina duńskiego zaprezentowano "Dogville", zaś retrospektywę Nykvist - Bergman reprezentowała "Persona". "Przełamując fale" był zaś częścią retrospektywy Robbiego Mullera.

W poniedziałek rozpoczęły się pokazy w łódzkim Silver Screenie. Na początek mocny akcent - "The Cave of the Yellow Dog" i "Kissed by Winter" z konkursu europejskich debiutów. Najciekawszym filmem dnia w "Silverze" okazał się "Fade to Black" [reż. Oliver Parker, zdj. John de Borman]. Obraz opowiada o przyjeździe Orsona Wellesa do Włoch w 1948 roku . Przybywa tam, aby wystąpić w filmie i dojść do siebie po nieudanym małżeństwie z Ritą Hayworth. Niespodziewanie, jeden z aktorów umiera na jego ramionach. Policja twierdzi, że to samobójstwo, ale Welles w to nie wierzy. Trafia w sieć niebezpiecznych intryg, korupcji i morderstw.

Na koniec warto przypomnieć o specjalnym pokazie filmu twórcy, który może być nadzieją polskiego kina. "Emilka płacze" Rafała Kapelińskiego wygrała już m.in. gdyński konkurs niezależny. Zdjęcia do filmu zrealizował Paweł Dyllus.

KONFERENCJA Z JURY KONKURSU GŁOWNEGO

19 filmów startujących w tegorocznym konkursie głównym Camerimage wyłoniono spośród 300 nadesłanych propozycji. Finałowy zestaw tytułów ocenia jury w składzie: Ryszard Lenczewski [operator; "Intermission", "Lato Miłości"], Phil Meheux ["Casino Royale", "Goldeneye", "Maska Zorro"], Bruno Delbonnel ["Amelia", "Bardzo długie zaręczyny"], Michael Chapman ["Taksówkarz", "Wściekły byk", "Obserwator"] i Peter Levy ["Koszmar z ulicy Wiązów 5", "Tajna Broń"].

W poniedziałek Jurorzy spotkali się po raz pierwszy z dziennikarzami i widzami festiwalu. W tym roku Jury postanowiło nie wybierać przewodniczącego co zdaniem jurorów odbije się korzystanie na werdykcie. "Jest nas pięciu, więc nie grozi nam równowaga głosów oraz to, że podwójny głos przewodniczącego zaważyłby na werdykcie" - powiedział Michael Chapman. "Problem pojawi się wtedy, gdy każdy z nas zagłosuje na inny film. Ale będziemy starali się pracować w atmosferze przyjaznej anarchii".

Każdy z jurorów opowiedział też, na co będzie zwracał uwagę przy ocenianiu filmów. Ryszard Lenczewski chce skupić się na emocjach zawartych w obrazie, potem szukać "doświadczenia intelektualnego", aby na koniec wrócić do emocji. Pozostali członkowie jury zgodzili się co do tego, że najważniejsze dla nich będzie pozbawione "efekciarstwa" dopasowanie strony operatorskiej filmu do opowiadanej historii. Padło też pytanie, czy na ocenie nie zaważy to, że Jurorzy dobrze znają się z niektórymi autorami zdjęć filmów konkursowych. Phil Meheux odparł, że jury oceniać będzie filmy, nie ludzi, a znajomość z operatorem filmu nie wpłynie na ocenę obrazu.

Jurorzy odpowiadali też na pytania dotyczące samych technik filmowania i swoich preferencji w pracy operatorskiej. Michael Chapman podkreślał, że zdjęcia nigdy nie powinny zdominować filmu. "Obraz powinien być dostosowany do potrzeb. Nie można pozwolić, żeby widz zwracał uwagę tylko na zdjęcia, musi postrzegać film jako całość. Dlatego nie można przeładowywać filmu zdjęciami."- mówił. Lenczewski zacytował w tym miejscu słowa Svena Nykvista: "...nieważne, która lampa jest włączona, ważne, którą trzeba wyłączyć".

Poruszony został też problem współczesnych technicznych osiągnięć w dziedzinie postprodukcji. Phil Meheux powiedział, że udogodnienia takie jak Avid czy Digital Intermediate sprawia, że można stworzyć różne wersje tego samego filmu albo, że producent może zrobić z filmem od strony wizualnej co tylko mu się podoba, bez konsultacji z operatorem. To budzi zdecydowanie zaniepokojenie Jurorów, którzy zasugerowali nawet, że czują się zagrożeni przez techniki cyfrowe. Cyfrowa obróbka może bowiem zupełnie wypaczyć efekt ich pracy, zmienić diametralnie stworzoną przez autora zdjęć koncepcję wizualną filmu. Ryszard Lenczewski stwierdził, że on lubi myśleć o współczesnej postprodukcji jako o kolejnym pędzelku przy malowaniu całego obrazu, jednak musi mieć całkowity wpływ na to co się z tym filmem dzieje.

Jurorzy nie boją się za to globalizacji i nie widzą w niej zagrożenia dla ducha narodowych kinematografii. Bruno Delbonnel uważa, że globalizacja rzeczywiście powoduje, upodabnianie się poszczególnych kinematografii do siebie. "Zaszliśmy jednak w tym procesie już tak daleko, że teraz może nastąpić tylko powrót do narodowych form operatorskich" - mówił operator. "Czuję się Francuzem i mimo tego, że miałem zagranicznych mistrzów, takich jak Michael Chapman, to wierzę, że moje zdjęcia przesycone są francuskim duchem" - mówił.

Prezentacje i Warsztaty: PREZENTACJA FINNLIGHT

W Sali Seminaryjnej odbyła się prezentacja Bruca Finn’a dotycząca jego najnowszego sprzętu oświetleniowego. Bruce Finn, jako oświetleniowiec pracował przy różnych produkcjach, zarówno filmach jak i reklamach. Od lat pracuje nad ulepszaniem filmowego sprzętu oświetleniowego. W Łodzi prezentował stworzony przez siebie zestaw lamp, których zaletami są lekkość, łatwość transportu, możliwość szybkiej zmiany natężenia oświetlenia oraz koloru. Jak powiedział Finn: "lampy są jak pędzle", dają możliwość wydobycia tego co najwspanialsze z każdej sceny.

Prezentacje i Warsztaty: WARSZTAT ARRI "LIGHTINIG WITH PAINT (AND LIGHTS)"

Trzy i pół godzinne spotkanie poprowadził operator Jon Fauer. Zaczłą od deklaracji, która "ustawiła" cały wykład: "Dla mnie oświetlenie jest wszystkim". Pierwsza część prezentacji została poświęcona historii oświetlenia. Fauer uciekł się do ciekawego eksperymentu. Zaprezentował obrazy: "Dama z łasiczką" Leonarda Da Vinci, "Portret" Rembrandta oraz "Matka" Petera de Hooch'a. Następnie pokazywał młodym operatorom jak oświetlic człowieka, by uzyskać dokładnie takie samo światło jak na obrazach. Druga część należała do studentów, którzy mogli sami sprawdzić rady Fauera w praktyce.

PIĘĆ LAT "CHAOSU"

Konferencja prasowa twórców filmu "Chaos"

Oprócz reżysera - Xawerego Żuławskiego i operatora - Mariana Prokopa uczestnicy konferencji mogli rozmawiać z parą aktorów grających główne role - Marią Strzelecką i Marcinem Brzozowskim. Dziennikarzy najbardziej interesowała pięcioletnia droga od rozpoczęcia zdjęć do premiery kinowej. Żuławski opowiadał o problemach ze znalezieniem funduszy tłumacząc, że producenci nie chcieli zaufać debiutującemu artyście, który przedstawiał bardzo rozbudowany scenariusz. Zapał do pracy nad "Chaosem" wzrósł po sukcesie sztuki teatralnej na podstawie scenariusza do filmu, zrealizowanej ze studentami Akademii Teatralnej w Warszawie. W końcu udało się zebrać potrzebną kwotę, ale i tak nie obyło się bez kompromisów ze strony reżysera. Żuławski podkreślał, że scenariusz jest hermetyczną i zamkniętą wizją i mimo tego, że produkcja trwała aż pięć lat, nie wprowadził do niego żadnych zmian. Dziennikarze pytali też, nawiązując do scen przedstawiających alterglobalistów, o związki reżysera z tym nurtem społecznym. Żuławski przyznał się jedynie do konsultowania z alterglobalistami projektów scen z ich udziałem tak, by były jak najbardziej prawdopodobne. Pytanie, którego nie mogło zabraknąć, dotyczyło związków Xawerego z jego ojcem - znanym artystą, Andrzejem Żuławskim. Młody reżyser odpowiedział dość lakonicznie, że bycie dzieckiem znanego twórcy zarówno uskrzydla, jak i przeszkadza w pracy. Dodał także, że nie konsultował się z ojcem w trakcie zdjęć, a Żuławski senior zobaczył ten film dopiero w kinie. Aktorzy opowiadali o trudnościach związanych z pięcioletnim planem zdjęciowym. Maria Strzelecka powiedziała, że sceny powstawały odwrotnie do prezentowania ich na ekranie i najpierw nakręcono finałowe sekwencje. "Ostatnie sceny kręciliśmy dawno temu, gdy jeszcze byłam nastolatką. A sceny gdy miałam szesnaście lat, nagrywane były, gdy już byłam mamą i trochę dorosłam" - opowiadała aktorka. Marcin Brzozowski podkreślał, że przez te 5 lat wiele zmieniało się w jego życiu, kończąc zdjęcia był już zupełnie innym człowiekiem. Maria żartowała, że Marcin musiał długo nosić irokeza, w którym występuje niemal przez cały film.

GRANICE RYZYKA

Konferencja prasowa z Robbiem Greenbergiem (operator) oraz Markiem Rydellem (reżyser), autorami filmu "Even Money".

Spotkanie z autorami filmu "Even Money" odbyło się w iście "ekspresowym" tempie, ponieważ obaj panowie są Jurorami konkursu filmów polskich i musieli udać się na projekcję. Robbie Greenberg to zdobywca Nagrody Emmy, który wcześniej na planie filmowym współpracował między innymi z Robertem Redfordem. Mark Rydell był z kolei nominowany do Oscara za film "Nad złocistym Stawem". Artyści tworząc "Even Money" skupili się na problematyce granic ryzyka, jakie człowiek jest w stanie przekroczyć, aby osiągnąć upragniony cel. Dlatego osią fabuły uczyniono rozgrywki hazardzistów. Jak powiedział Mark Rydell: "Hazard posłużył nam za metaforę do ukazania ryzyka, nigdy nie powinno się ryzykować więcej niż jesteśmy w stanie stracić". Wielowątkowa fabuła opiera się na trzech splatających się historiach. Ten pomysł Mark Rydell zaczerpnął od swojego przyjaciela i współpracownika Roberta Altmana Dziennikarze pytali o przyjaźń Rydella i zmarłego kilka dni przed rozpoczęciem Camerimage Mistrza. Rydell nie potrafił ukryć emocji. "On był wielkim rewolucjonistą Hollywood, nigdy nie podporządkował się do końca panującym tam trendom i starał się zachować niezależność artystyczną w swoich dziełach" - mówił. Rydell i Greenberg podziękowali też za zaproszenie do panelu oceniającego dorobek polskiego kina: "Jesteśmy szczęśliwi, że się tutaj znaleźliśmy, ponieważ dzięki temu możemy poszerzyć swoją wiedzę na temat innych kultur i innych punktów widzenia".

Wydarzenie specjalne: JULIETTE BINOCHE TYM RAZEM NA PŁÓTNIE I W KADRZE

Wystawy towarzyszące CAMERIMAGE 2006 w Muzeum Kinematografii w Łodzi: "Juliette Binoche - malarstwo" "Juliette Binoche na fotografiach siostry Marion Stalens"

Juliette Binoche: gwiazda światowego kina. Urodzona w 1964r.w Paryżu. Córka aktorki i reżyserki, Monique Stalens z domu Młynarczyk oraz rzeźbiarza, Jean - Marie Binoche, siostra Marion Stalens. Korzenie jej rodziny wywodzą się z Częstochowy, gdzie urodziły się matka Juliette oraz jej babka. Binoche jest absolwentką Narodowej Szkoły Sztuk Dramatycznych. Po raz pierwszy zwróciła uwagę światowej krytyki w 1988 roku rolą Terezy w filmie Philipa Kaufmana "Nieznośna lekkość bytu". Wśród jej najbardziej znaczących ról filmowych znajdują się nagrodzona Oscarem i Srebrnym Niedźwiedziem drugoplanowa rola w "Angielskim pacjencie" [reż. Anthony Minghella], nagrodzona Cezarem i na festiwalu w Wenecji rola w filmie Krzysztofa Kieślowskiego "Trzy kolory. Niebieski" oraz nominowana do Złotego Globu i Oscara kreacja w filmie "Czekolada" Lasse Halstroma. Binoche była już gościem festiwalu, tym razem zaprezentuje się na nim jako malarka.

Zapytana przez dziennikarza francuskiej gazety "Liberation" skąd wzięło się jej malarstwo, odpowiedziała: "Z ruchu i z ciszy. To nie jest coś, co jest poza moim życiem. Jest ono równie głeboko częścią mojego życia jak aktorstwo, jest identycznym pragnieniem ruchu. Jedyna różnica: malarstwo jest samotne, być aktorką oznacza być współtwórcą. Nawet jeśli pragnienie posiadania kogoś obok jest bardzo silne, malarstwo jest dla mnie ucieczką w samotność, jest mi coraz bardziej niezbędne. Jest schronieniem i zaworem bezpieczeństwa. Kiedy zaczynałam w kinie - dwadzieścia lat temu - moje pragnienie bycia wśród ludzi było silniejsze; dziś to fakt samotności mnie wzmacnia. Film jest wspólną dumą, związek z malarstwem jest bardziej intymny".

W Muzeum Kinematografii zostanie pokazanych około 30 prac artystki [28.11 - 30. 12. 2006], wśród nich portrety bliskich, także autoportret aktorki. Polska jest pierwszym krajem poza Francją, w którym prezentowane są obrazy Juliette Binoche. Obie ekspozycje znalazły się w Polsce dzięki staraniom prezydenta Częstochowy Tadeusza Wrony.

Marion Stalens, siostra Juliette Binoche jest fotografem i realizatorką filmów dokumentalnych specjalizującą się w reportażach i fotografiach z planu filmowego, a także autorka licznych portretów aktorów publikowanych przez agencję H&K. W jej obiektywie znaleźli się m.in. Juliette Binoche, Marie Trintignant, Jeanne Moreau, Cameron Diaz, Michel Picolli, Catherine Deneuve, Jean Reno, Johnny Depp, Sophie Marceau i Gerard Depardieu.

DAVID LYNCH: LUDZIE KOCHAJĄ KROWY

Skrót relacji poniedziałkowego czatu z reżyserem Davidem Lynchem na WWW.STOPKLATKA.PL http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34828

Czat w Stopklatce z Davidem Lynchem był spotkaniem z żywą ikoną kina, twórcą trudnym w odbiorze. Wzbudza on często skrajne emocje -przez jednych uwielbiany, dla innych niezrozumiały. Można to było zauważyć także po reakcjach dotyczących ostatniego jego filmu "Inland Empire". Lynch jest wielkim przyjacielem festiwalu Camerimage, więc polska premiera tego filmu na tegorocznej imprezie była sporym wydarzeniem. Pokaz wywołał ożywione dyskusje - widzowie ciągle prześcigają się w interpretacjach hollywoodzko - łódzkiego dzieła. David Lynch jest znany m.in. z takich obrazów jak: "Blue Velvet", "Człowiek słoń", "Zagubiona autostrada", "Dzikość serca" i "Mulholland Drive". Popularność przyniósł mu serial "Miasteczko Twin Peaks". Oto fragmenty rozmowy czytelników Stopklatki z Lynchem, która odbyła się dzięki CAMERIMAGE. Pełny tekst tu:

Redakcja_Stopklatki: Kiedyś nakazał pan zapisywać tytuł "INLAND EMPIRE" wielkimi literami. Dlaczego? I czy ciągle obowiązuje ten nakaz?

David_Lynch: Kiedy wpadłem na pomysł tytułu "INLAND EMPIRE" wyobrażałem go sobie jako wielki. Dlatego kazałem zapisywać go dużymi literami.

bluevelvet: Czy widzi się pan jako człowiek wyznaczający nowe kierunku w światowej kulturze? olo23: Czy są jeszcze w świecie obszary, które chciałby pan spenetrować?

David_Lynch: Nie. Postrzegam siebie jako człowieka, który po prostu wpada na pomysły, a potem je realizuje. Odnośnie drugiego pytania: chciałbym kontynuować muzyczne eksperymenty. Mam pewne plany i zamierzam zrealizowac je na wiosnę...

windom: Panie Lynch, czy kamera cyfrowa to przyszłość kina? Czy rezygnuje pan definitywnie z tradycyjnych metod filmowania?

David_Lynch: Tak.

korbol: Czy kiedy zaczyna Pan robić nowy film, ma Pan cały jego obraz w głowie, zanim rozpoczną się zdjęcia czy czasami pomysły przychodzą w trakcie robienia filmu i wtedy Pan je wykorzystuje? David_Lynch: To nigdy nie jest cały obraz. Zaczyna się od jednego, dwóch pomysłów, w których potem się zakochuję i je rozwijam.

windom: Kiedyś powiedział pan że już nigdy nie będzie współpracował z TV. Czy "Twin Peaks" to juz na pewno zamknięta historia?

David_Lynch: Myślę, że Twin Peaks to sprawa skończona.

sina: Wiele z historii z pana filmów jest bardziej zrozumiałych dla dzieci niż dorosłych. Pańskie filmy tłumaczył mi mój młodszy brat. Czym pan by to wytłumaczył?

David_Lynch: Myślę, że młodzi ludzie po prostu mniej boją się intuicyjnych odpowiedzi.

Lula_Fortune: Jednym z elementów wymyślonej przez pana kampanii promocyjnej "Inland Empire" jest krowa. Dlaczego?

David_Lynch: Ludzie kochają krowy.

Blacky33: Czy nie obawia się Pan, że widzowie mogą inaczej postrzegać Pańskie działa, niż Pan miał to w swoim zamiarze uczynić?

David_Lynch: Nie. Przyjmuję każdą interpretacja, każda jest, moim zdaniem, uprawniona.

Lula_Fortune: Czy nagrody mają dla pana jakieś znaczenie? Czy otrzymanie w końcu Oscara byłoby dla pana ważnym wydarzeniem?

David_Lynch: Niespecjalnie.

kasias: Co dla tak wielkiego twórcy jest najważniejsze (tak naprawdę) w życiu.

David_Lynch: Pomysły.

tom76: Oglądając pańskie filmy to za każdym razem się zastanawiam, jak takie pomysły można sfinansować. Czy trudno jest przekonać producentów do produkcji pańskich filmów?

David_Lynch: Miałem wielkie szczęście, że w ogóle udało mi się te filmy zrealizować.

David_Lynch: Było bardzo przyjemnie z Wami rozmawiać. Żegnajcie.



GUILLERMO NAVARRO: Z ROZMYSŁEM ROBIĘ FILMY BARDZO RÓŻNE.

Skrót relacji poniedziałkowego czatu z operatorem "Pan's Labyrinth" na WWW.STOPKLATKA.PL http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34828

Guillermo Navarro to operator pochodzący z Meksyku, bliski współpracownik Guillermo Del Toro, z którym nakręcił takie filmy jak: "Cronos", "Kręgosłup diabła", "Hellboya" oraz ostatnio "El Laberinto del Fauno" (Pan's Labyrinth). Operator właśnie przygotowuje się do pracy na planie "Hellboya 2". "El Laberinto del Fauno" (Pan's Labyrinth) startuje w konkursie głównym tegorocznego festiwalu Camerimage. To jedno z najważniejszych wydarzeń tegorocznej imprezy. Navarro ukończył socjologię na Uniwersytecie w Meksyku. Już w wieku 13 lat zaczął robić zdjęcia. Był fotografem mody, wydano album z jego pracami. Wkrótce wkroczył w świat filmów dokumentalnych, których był operatorem i reżyserem. Po przeprowadzce do Paryża został asystentem Ricardo Aronovicha. Po dziesięciu latach pracy w przemyśle filmowym objął stanowisko głównego autora zdjęć w produkcjach filmowych. Pracował przy "Desperado", "Czterech pokojach", "Od zmierzchu do świtu", "Spawn", "Stuart Malutki", "Jackie Brown", "Mali agenci", "Hellboy", "Zathura" oraz najnowszych "El Laberinto del Fauno" ("Pan's Labyrinth") i "Noc w muzeum".

Czat odbył się w Stopklatce 27 listopada.

marynia: Jest pan ulubionym operatorem Guillermo Del Toro. Czy jest on dla pana szczególnym twórcą?

Guillermo_Navarro: Mam z nim najsilniejszą relację jaką zbudowałem z reżyserem. Znamy się od 20 lat, pochodzimy z tej samej kultury i kraju.

moderator: "Hellboy" to jedna z najbardziej wysmakowanych ekranizacji komiksu. Jak pan ocenia pracę nad tym filmem?

Guillermo_Navarro: Mieliśmy szczęście, że pierwowzorem był świetny komiks i pracowaliśmy z autorem komiksu. W swojej pracy szukam wyzwań, które pozwolą mi stworzyć nową rzeczywistość, a "Hellboy" mi dał taką możliwość. Pracujemy teraz nad drugą częścią.

Maciek_k_k: "Pan's Labyrinth" zapowiada się jako znaczące wydarzenie filmowe. Jak ocenia pan pracę nad tym przedsięwzięciem?

Guillermo_Navarro: Ubóstwiam ten film. Ten film przypomniał mi o tym, dlaczego lubię robić filmy. Pozwolił mi stworzyć historię, która dzieje się w Hiszpanii równolegle do historii fantastycznej. W pewnym momencie historie przenikają się i łączą się na końcu. Ten film pozwolił mi wyrazić przekonanie, że obraz jest gramatyką do opowiadanej historii. To bardzo mocny film, trzeba go koniecznie zobaczyć!

Marcin_W: Czy ciężko się przebić meksykańskiemu twórcy w Hollywood?

Guillermo_Navarro: Czasami trudno być Meksykaninem, ale z drugiej strony to wspaniała sprawa. Granica meksykańsko-amerykańska to jedyne miejsce gdzie styka się pierwszy i trzeci świat. Z jednej strony uzyskałem dużą pomoc w Hollywood na początku. Wprawdzie mój agent powiedział mi, że moja praca jest świetna, ale niemożliwe jest, żeby jakieś studio zaproponowało mi pracę pierwszego operatora. Meksykanin może być tam tylko ogrodnikiem.

Szymek23: Pana najnowszy film to "Noc w muzeum". To duży komercyjny projekt, chyba największy w pańskiej karierze. Czy praca nad nim wyróżniała się czymś szczególnym?

Guillermo_Navarro: Tak. Zupełnie inaczej pracuje się nad filmem dla wielkiej wytwórni. Gdzie jest cała wielka maszyneria sterowania filmem, gdzie dużo do powiedzenia mają producenci.

Wendy: Czy myślał Pan o tym żeby pracować jako reżyser?

Guillermo_Navarro: Tak. Cały czas przygotowuję się do pracy jako reżyser i opracowuję kilka pomysłów.

desperado: Co pana najbardziej urzekło w Łodzi i festiwalu Camerimage

Guillermo_Navarro: Co do Łodzi, nie widziałem za wiele miasta. Co do festiwalu to oferuje ono jedyną taką możliwość w roku aby operatorzy mogli się spotkać i wymieniać doświadczenia. Jest to unikalne zjawisko i bardzo ważne jest, aby ten festiwal nadal trwał.

maxymilian: Czy zaskoczyło pana coś w Polsce albo w Polakach?

Guillermo_Navarro: Już wcześniej Polacy mnie zaskakiwali. Zawsze podziwiałem i lubiłem polskich filmowców: reżyserów i operatorów. Zaskakiwała mnie historia Polski, niesamowita głębia oczu polskich kobiet. Co do kobiet to metafora mi przychodzi na myśl: oceany w oczach polskich kobiet :)

Wendy: czy jest jakaś tematyka, która Pana pochłania szczególnie?

Guillermo_Navarro: Nie. Lubię robić filmy różnych gatunków, nie chcę być zaszufladkowany w jednym gatunku czy jednym typie historii. Z rozmysłem robię filmy bardzo różne od "Stuarta Malutkiego" do "Jackie Browna", albo od "Małych agentów" do "Kręgosłupa diabła" lub "Pan's Labyrinth" na przykład.