DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW MINISTRA KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO W RAMACH ZADANIA: WSPÓŁORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWEGO FESTIWALU SZTUKI AUTORÓW ZDJĘĆ FILMOWYCH EnergaCAMERIMAGE 2024
WSPÓŁFINANSOWANIE: MIASTO TORUŃ ORAZ WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE
HAUSCHKA „WHAT IF” – KONCERT NA CAMERIMAGE
06/10/17
Serdecznie zapraszamy 17 listopada na godziną 20:00 do Dworu Artusa w Toruniu na muzyczne wydarzenie tegorocznej edycji Camerimage - koncert Hauschka What If.
Bilety będzie można nabyć niezależnie od posiadania festiwalowej karty wstępu. Można to zrobić tutaj: http://artus.torun.pl/events/camerimage-w-artusie-hauschka/
HAUSCHKA
WHAT IF
WHAT IF
Od momentu wydania debiutanckiego albumu Substantial w 2004 roku, Volker Bertelmann (pseudonim Haushka) stopniowo zdobył zasłużoną reputację artysty tworzącego charakterystyczne i pomysłowe kompozycje muzyczne na fortepianie preparowanym, promując dodatkowo tę niezbyt popularną dziedzinę. Z początku niektórzy odrzucali jego nowatorską twórczość, lecz Bertelmann udowodnił, iż jest artystą niezwykle pomysłowym, wydobywając z instrumentów jeszcze bardziej niespotykane, harmonijne dźwięki i rytmy. Natomiast w What If, gdzie wykorzystał po raz pierwszy pianole, Hauschka jeszcze bardziej rozwinął swoje kompozycje, przeciwstawiając się oczekiwaniom i tworząc swój najbardziej pomysłowy album.
Uwzględniając jego napięty harmonogram, może wydawać się zaskakujące, że Bertelmann znalazł czas, by nagrać swój ósmy już solowy album. Od momentu premiery Abandoned City w 2014 roku, pochodzący z Düsseldorfu pianista i były artysta hip hopowy (we wczesnych latach 90. był członkiem duetu God’s Favorite Dog) wydał kolekcję remiksów i wycinków z płyty Abandoned City (A NDO C Y), a także album koncertowy (2.11.14). Hauschka odbył trasę po świecie, miał wkład w tworzenie wystepów tanecznych (zinterpretował poemat symfoniczny Swan of Tuonela Jeana Sibeliusa, razem z Samulim Kosminenem i Markusem Hohtim, dla baletu w choreografii cyrkowca Ville Walo) oraz tworzył z wieloma ciekawymi artystami i zespołami. Jego współpraca z Amsterdam’s Alma Quartet zaowocowała występem w ramach The New Romantics – serii koncertów, które Hauschka zorganizował na Schumannfest 2016 w Düsseldorfie. Z kolei Lost, utwór napisany dla uznanego wiolonczelisty Nicolasa Altstaedta, doczekał się na wiosnę premiery w londyńskim Kings Place.
Ponadto, Bertelmann ma na swoim koncie wiele filmowych ilustracji muzycznych, między innymi do licznych dokumentów i filmów pełnometrażowych. Do jego najbardziej znanych dokonań należy zaliczyć kompozycje do wyreżyserowanej przez Jamesa Franco adaptacji powieści Johna Steinbecka In Dubious Battle, a także współpracę z Dustinem O’Halloranem przy nominowanej do Oscara® muzyce do filmu Lion. Droga do domu. Pomimo natłoku zajęć – lub może dzięki inspiracji z wykonywania tychże zajęć – What If jawi się jako dzieło człowieka żądnego odkrywania nowych dźwięków oraz eksperymentowania z nowatorskimi metodami.
Bertelmann z wielką radością przystąpił do nagrywania kolejnego albumu. Jak sam wyjaśnia: „Moja solowa twórczość jest niezależna i mam wpływ na każdy jej aspekt, nikt mnie nie naciska z zewnątrz. Zdecydowałem, że What If będzie moim najbardziej radykalnym albumem. Zniknęło liryczne pianino, zamiast niego muzyką zawładnęły dźwięki, które mnie fascynują – dźwięki i elementy elektroniki”. W praktyce oznacza to, że tym razem Hauschka użył starego syntetyzatora Roland Jupiter 4 oraz harmonizatora Eventide H3000, jak również po raz kolejny w charakterystyczny dla siebie sposób wykorzystał nietypowe obiekty (np. gumki do mazania) do „preparowania” pianina. Co jednak ważniejsze, rozpisał całkiem nowe dźwięki z użyciem pianoli, wykorzystując prędkość z jaką te instrumenty mogą grać, manipulując za ich pomocą dźwiękami oraz budując fascynujące warstwy znaczeniowe.
Nie pierwszy raz Bertelmann zdecydował się nagrać album konceptualny. Tyle że do tworzenia wydanej w 2011 roku płyty Salon Des Amateurs zastosował właściwości perkusyjne fortepianu preparowanego, podkreślając swe uwielbienie do muzyki house i techno, natomiast What If ma na celu wywoływać refleksję poza sferą muzyczną, poprzez tytuł albumu oraz tytuły pojedynczych utworów. „Miałem pomysł, aby stworzyć album, który w jakiś sposób mówi o świecie, w którym żyjemy, i w którym będą żyły nasze dzieci”, mówi Bertelmann. „What If traktuje o utopijnych poglądach i spekuluje na temat kondycji świata za 30 lat. Im więcej zadaję pytań, tym bardziej rozumiem, jakie działania są potrzebne do drastycznej zmiany myślenia. A wciąż są ludzie, którzy zaprzeczają istnieniu globalnego ocieplenia i innych podobnych zjawisk. Nawet naukowcy nie potrafią ich już przekonać, więc chciałem poświęcić ten album właśnie takim przemyśleniom. Płyta powstała, żeby uświadamiać istnienie pewnych problemów, ale nie chciałem aby była zbyt trudna. To bardziej figlarny sposób radzenia sobie z naszym pojmowaniem rzeczywistości”.
Co ciekawe, przy nagrywaniu What If Hauschka po raz pierwszy pracował z kimś innym przy swym solowym albumie. „Połowa płyty została nagrana z Francesco Donadello (który również miksował cały album) w jego studio Vox-Ton w Berlinie. Podstawą było nagranie moich improwizacji, a następnie dogranie overdubbów. Druga część była nagrywana w moim studio przy użyciu Yamaha Disklavier (współczesnej pianoli, która może nagrywać w plikach MIDI). Zapisywałem różne warstwy zaprogramowanych fortepianów i filtrowałem dźwięki własnymi rękoma”, mówi Bertelmann.
Zapadające w pamięć melodie (I Can’t Express My Love, Familiar Things Dissapear), tajemnicze dźwięki (I Can’t Find Water, My Kids Live On Mars), złożone kombinacje muzyczne (Constant Growth Fails, Nature Fights Back); oto album What If, który jest zwieńczeniem kilku lat wytężonej pracy kompozytora. Być może nawet całej jego kariery. „Zawsze interesowałem się hip hopem, deep rythms i dziwną elektroniką science-fiction", opowiada Bertelmann. „What If jest zarówno wynikiem tych fascynacji, jak i setek zagranych koncertów, podczas których rozwijałem umiejętność łączenia wszystkich elementów w spójną całość”.
What If jest prawdopodobnie jednym z najoryginalniejszych albumów 2017 roku, a jednocześnie zadaje pytania o naturę świata, w którym żyjemy, i zmienia pojmowanie muzyki fortepianowej. Sprzeciwia się tym, którzy leniwie określają muzykę Hauschki jako „nową muzykę klasyczną”, podkreślając jego status zupełnie unikalnego artysty.
