W dzisiejszej rzeczywistości młodzi filmowcy muszą nie tylko odnaleźć w sobie ogromne pokłady kreatywności, by tworzyć obrazy, które zostaną zauważone, ale także odważnie podążać za własnym artystycznym sumieniem. A presja trafienia do szerokiej grupy odbiorców często wiąże się dla nich z chodzeniem na ustępstwa. Kanadyjski reżyser Roger Spottiswoode zawsze doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że niechciane kompromisy przeszkadzają w przenoszeniu własnej twórczej wyobraźni na ekran kinowy, na szczęście przez większość kariery udało mu się ich unikać. Przez trzy dekady funkcjonowania w branży filmowej Spottiswoode nauczył się, że należy walczyć o swoje przekonania za wszelką cenę, bowiem widzowie oceniają gotowy film, a nie abstrakcyjne chęci. Któż lepiej nadaje się, by objąć funkcję Przewodniczącego Jury Konkursu Etiud Studenckich?

Roger Spottiswoode
Spottiswoode zaczynał karierę w latach 70. jako montażysta i od samego początku miał szczęście do wiązania się z ludźmi, którzy szanowali moc filmowej wypowiedzi, nie przefiltrowanej przez statystyki i uśrednione poglądy grup docelowych. Pierwszym takim twórcą był Sam Peckinpah, jeden z najbardziej pamiętnych amerykańskich reżyserów wszech czasów, dla którego Spottiswoode zmontował "Nędzne psy", "Ucieczkę gangstera" oraz "Pata Garretta i Billy'ego Kida". Drugim natomiast producent Eric Pleskow, który zawierzył reżyserskim instynktom Spottiswoode'a i pozwolił mu nakręcić bezkompromisową wizję politycznych intryg w ogarniętej wojną domową Nikaragui. Tak powstał jeden z najbardziej niedocenianych filmów lat 80. - "Pod ostrzałem" z Nickiem Nolte, Gene'em Hackmanem i rozpoczynającym karierę w kinie Edem Harrisem.

W karierze Spottiswoode'a pełno obrazów idealistycznych, politycznie i społecznie zaangażowanych, nawołujących do odkrywania przed światem wszelkich wypaczeń, wzywających do walki o prawa człowieka. W nakręconej dla stacji HBO "A orkiestra grała dalej" w przejmujący sposób opowiadał o walce kilku osób z szalejącą epidemią AIDS; w "Hiroshimie" zmierzył się z tematyką pierwszego zrzucenia bomby atomowej, przedstawiając wydarzenia, które doprowadziły amerykańskiego prezydenta Harry'ego S. Trumana do podjęcia tej trudnej decyzji; "Podać rękę diabłu" to historia obojętności, która doprowadziła do ludobójstwa w Ruandzie; "Dzieci z jedwabnego szlaku" stanowią z kolei opowieść o trudnych realiach Chin lat 30. XX wieku, kiedy bohaterstwo - to prawdziwe, nie nastawione na światło reflektorów - zdawało się być na wyczerpaniu.

Kadr z filmu "Dzieci z jedwabnego szlaku"
Jednym słowem, Roger Spottiswoode podejmuje się tematów, które nie są koniecznie oblegane przez innych twórców. Z tego powodu zyskał sobie w branży miano twórcy niesfornego, chadzającego własnymi ścieżkami. Jednak interesują go nie tylko okazje do naświetlania prawdy, ale także jednostki, które w jakiś sposób wyróżniają się spośród tłumu, nawet jeśli często znajdują się poza marginesem społeczeństwa. Panamski generał Manuel Noriega, rosyjski prezydent Borys Jelcyn czy słynny przestępca D.B. Cooper - interesują go zarówno pod względem tego, w jaki sposób pokonywali przeciwności losu, jak i tego, co symbolizują swoimi czynami bądź postawą.

Dla Spottiswoode'a nie liczy się kwestia filmowej gatunkowości, lecz opowiadana historia i jej bohaterowie. Widać to również w "Jutro nie umiera nigdy", kolejnej produkcji o przygodach Jamesa Bonda, którą Kanadyjczyk wyreżyserował w 1997 roku. Film stał się najbardziej znanym w kulturze masowej dokonaniem Spottiswoode'a, co przyćmiło nieco jego pozostałe, o wiele donioślejsze osiągnięcia, jednocześnie zyskując mu u widzów reputację twórcy komercyjnego. A przecież w "Jutro nie umiera nigdy"Spottiswoode zawarł w zasadzie większość elementów składających się na jego postrzeganie kina, opowiadając w tle o rosnącej globalizacji, przejmowaniu władzy przez magnatów medialnych i spychaniu polityki do roli bezpiecznej wymówki.

Kadr z filmu "Jutro nie umiera nigdy"
Roger Spottiswoode ciągle stara się stać na straży współczesnego świata, stymulując do rozmowy, która zbyt często zanika na rzecz eskapistycznej rozrywki. Walczy przeciwko emocjonalnej znieczulicy, za pomocą filmowej materii opowiada o tym, że każdy może stać się bohaterem. Jesteśmy zaszczyceni, że Roger Spottiswoode zgodził się objąć funkcję Przewodniczącego Jury Konkursu Etiud Studenckich, bowiem to twórca, który jest w stanie wskazać młodym filmowcom odpowiednią drogę.