Konferencja prasowa z operatorem Lance'm Gewere'm i producentem Piotrem Fudakowskim

Twórcy filmu "Tsotsi", wymienianego w gronie faworytów festiwalu CAMERIMAGE, w trakcie konferencji opowiedzieli o tym, co stało się przyczyną przeniesienia na ekran właśnie powieści Athola Fugarda. Polski producent, Piotr Fudakowski zainteresował się nią już przed 20 laty. Pomysł długo dojrzewał do realizacji. "Zainteresowałem się tą historią ze względu na poruszające, dramatyczne ‘odkupienie win’ głównego bohatera, jego przemianę. Na początku filmu poznajemy go bowiem jako jednego z wielu bezlitosnych gangsterów czarnego przedmieścia Johannesburga, miasta - slamsu Soweto" - mówił producent.

Lance Gewer powiedział, że przyjął propozycję pracy przy tej produkcji, gdyż nie poszukuje filmów akcji, lecz "dzieł o bogatej treści". Właśnie dlatego zaintrygowała go historia osadzona w realiach afrykańskiego getta. Podszedł bardzo osobiście do pracy nad zdjęciami do Tsotsi, gdyż od urodzenia mieszka w RPA i problemy południowo-afrykańskiego społeczeństwa są mu doskonale znane. "Kolor mojej skóry jest biały, jednakże nie jestem pewien co do barw mojej duszy" - mówił Gewer.

Ujawniając tajniki operatorskiego warsztatu i rozwiązań zastosowanych w filmie Gewer wyjaśnił, że jego głównym celem było obudzenie w widzach sympatii-empatii dla głównego bohatera. Tytułowy 'bandyta’ (tsotsi) dzięki przypadkowemu napotkaniu na swojej drodze małego, obcego dziecka, dostaje od losu szansę na ratunek.

"Mniej oznaczało dla mnie więcej - w ten sposób chciałem osiągnąć swój cel" - mówił Gewer. Zdecydował się na statyczne zdjęcia, bez ujęć "z ręki", aby widz nie był rozpraszany nadmierną ruchliwością kamery i mógł skupić się na wewnętrznej, emocjonalnej huśtawce nastrojów "tsotsiego". Kolejny zabieg artystyczny to wykorzystanie nocnych i dziennych ujęć do uplastycznienia uczuć głównej postaci. Dzięki połączeniu tych dwóch rodzajów zdjęć Lance Gewer świetnie sportretował wnętrze bohatera, pokazując jego mroczną a jednocześnie ludzką stronę osobowości.

Doskonałym pomysłem, gorąco przyjętym przez widzów, było zilustrowanie obrazu muzyką Kwaitto, na codzień pobrzmiewającą w afrykańskich gettach. Ta odmiana hip-hopu tworzy w połączeniu z przemyślaną estetyką zdjęć tworzy prawdziwy i przejmujący obraz życia w południowo-afrykańskim gettcie.

Gewer podkreślił też znaczenie, jakie dla sukcesu filmu miał odtwórca głównej roli, Presley Chweneyagae, nazwany przez operatora "Marlonem Brando Afryki".

Nagrody zdobyte na licznych festiwalach, m.in. w Toronto i Edynburgu są dowodem na to, iż zamysł twórców został w pełni zrealizowany. Film jest południowoafrykańskim kandydatem do Oscara.

Gewer zakończył swoje wystąpienie miłym komplementem dla festiwalu mówiąc: "w porównaniu z innymi festiwalami, ten znajduje się w miejscu, które przez 8 dni nie tylko organizuje go, ale co ważniejsze żyje nim".

Co prawda, to prawda.